Het oranjetipje is mijn favoriete voorjaarsvlinder. Met een levensspanne van eind maart tot medio moeten we er nu van genieten. Wie goed kijkt, ziet op de stengel van de Pinksterbloem een oranje stipje. Dat is het eitje van het oranjetipje. Er is dus al voor reproductie gezorgd.
Traditiegetrouw reden we een stukje van de tulpenroute in de Noordoostpolder op Koningsdag. Veel percelen waren al gekopt, maar we vonden toch nog wat bloeiende stukjes.
Het is de tijd van de oranjetipjes. 's Ochtends vind je er een als je mazzel hebt. Ik vond een oranjetipje al opwarmend op een Pinksterbloem. In deze serie zien we hem van koud en bedauwd naar opgewarmd en ontvouwd.
Op een koude en winderige dag vond ik toch een oranjetipje dat zich vast had geklampt aan een Pinksterbloem. In close-up is goed te zien dat het beestje nog best een flinke vacht heeft.
Het is een bijzonder jaar voor de tulpen. Het is erg nat en percelen staan er ongelijk bij. Vanuit de lucht is dat goed te zien. Vanaf de grond kunnen we gelukkig wel genieten van de mooie bloemen.
Veel close-ups van tulpen in deze serie. Nu de tulpen in bloei staan, wordt duidelijk welke tulpen per ongeluk tussen een ander ras belandt zijn. Voor de teler niet zo leuk, voor mij als fotograaf wel.
Ook vlinders, zoals het oranjetipje, genoten van de plotselinge warmte op de eerste zaterdag van april. Dit exemplaar zet lekker op te drogen op een Pinksterbloem. Dat gaf mij de kans hem eens goed van dichtbij te kijken.
Geen hele spectaculaire zonsondergang, de eerste vrijdag van april aan het IJsselmeer. Het waaide flink en er was veel bewolking. Toch was het wel sfeervol.
De tijd van de bloeiende tulpen is weer begonnen. We beginnen de serie met eind maart, wanneer de eerste tulpen onder het plastic vandaan gehaald worden. Dan zien we hoe begin april steeds meer tulpen beginnen te bloeien. Door een natte winter en een raar groeiseizoen bloeien de tulpen onregelmatiger, waardoor lang niet alle percelen volledig tegelijk in bloei staan.